Ostatnio pisaliśmy o wzorcowym przykładzie huskiego, nie kończąc jednak tematu. Zdążyliśmy opisać proporcje, wielkość oraz masę psa, głowę, czyli oczy, uszy, czaszkę, nos oraz zgryz. Przyjrzyjmy się wiec idealnej  budowie rasy Siberian Husky. Szyja wzorcowego pupila powinna być średniej długości, uniesiona dumnie, w spokoju. W kłusie powinna być lekko wyciągnięta do przodu. Wadami będzie szyja za krótka i gruba lub za długa. Klatka piersiowa nie powinna być za szeroka, a jej najniższy punkt powinien leżeć bezpośrednio za lub na wysokości łokci. Żebra powinny być dobrze wysklepione na bokach, raczej płaskie, co powinno umożliwiać swobodę ruchu. Wadami będzie zbytnio szeroka klatka piersiowa lub beczkowata, żebra nie powinny być za płaskie lub słabe. Grzbiet powinien być silny oraz prosty, a linia górna powinna przebiegać poziomo od łopatek aż po zad. Powinien on być średniej długości, nie za długi i nie za krótki. Lędźwie powinny być napięte o suchym umięśnieniu, węższe od klatki piersiowej, a także lekko wysklepione. Zad powinien być opadający. Wadami będą: grzbiet słaby lub słabo związany, wysklepiony z linią górną spadzistą. Ogon powinien być dobrze owłosiony, kształtem przypominającym lisią kitę, osadzony tuż pod linią górną. Powinien być również noszony w eleganckim sierpowatym kształcie u psów o napiętej uwadze – jednak nie powinien być skręcony ani w jedną, ani drugą stronę ciała. U psa stojącego ogon uważany za normalny to ogon zwisający. Wadami będzie ogon zarzucony na grzbiet lub zakręcony, ogon puszysty, osadzony za nisko lub za wysoko.
Kończyny – łopatka winna być dobrze ułożona ku tyłowi, a ramię od stawu barkowego do łokciowego powinno być skierowane nieco ku tyłowi, nie prostopadle do ziemi. Mięśnie, które łączą łopatkę z klatką piersiową powinny być napięte oraz dobrze wykształcone. Wadami będą strome lub luźne łopatki. Kończyny przednie, gdy patrzymy na nie od frontu powinny być szeroko rozstawione, równoległe oraz proste. Łokcie powinny przylegać do tułowia. Śródręcza oglądane od boku powinny być skierowane lekko do przodu. Stawy powinny być silne i elastyczne, a kości mocne, ale nie ciężkie. Długość od łokcia do podłoża powinna być nieco większa od długości między łokciem, a grzebieniem łokcia. Wadami będą: słabe śródręcze, zbyt ciężkie kości, odstające łokcie, a postawa zbyt szeroka lub zbyt wąska. Stopy powinny być owalne, ale nie wydłużone, wielkości średniej, zawarte i odpowiednio owłosione pomiędzy poduszkami a palcami. Poduszki powinny być twarde i grube. W normalne postawie stopy nie powinny być skierowane ani do zewnątrz ani na zewnątrz. Wadami będą: za miękkie i za bardzo rozczepione palce, łapy za duże, bez wdzięku lub zbyt małe i za delikatne. Kończyny tylne obserwowane od tyłu powinny być dobrze umięśnione i silne, stawy skokowe dobrze zarysowane i nisko osadzone. Wszelkie wilcze pazury powinny być usunięte. Wadami będą wyprostowane kolana, zbyt szeroko lub za wąsko ustawione.
Już w przyszłym miesiącu zapraszamy na ostatnie artykuł z tego cyklu, w którym omówimy między innymi temperament oraz ruch huskiego. Zapraszamy.