Kiedy pies przebywa za długo w schronisku i nie ma stałego kontaktu z człowiekiem, zaczyna zapominać jak to jest bawić się czy przebywać w towarzystwie człowieka. Zaczyna dziczeć. Niektóre Husky nigdy takiego domowego życia nie zaznały.

Niestety, kiedy jego zachowanie przestaje kwalifikować go do adopcji, szansa na szczęśliwe życie i ciepły dom maleje. Dlatego na terenie całego kraju pojawia się coraz więcej domów tymczasowych dla psów. Jest to świetne rozwiązanie, polegające na zabraniu psiaka do domu i poddaniu go procesowi „cywilizowania”. W przypadku psów Husky procedura ta wygląda bardzo podobnie, z tą różnicą, że psiaki wymagają szczególnych warunków do trzymania ich, ze względu na to, że są to duże psy.
Dom tymczasowy ma za zadanie przystosować lub przypomnieć psu, jak żyje się z ludźmi, jakie są podstawowe zasady życia tego „stada”. Zadaniem osób, które podejmą się stworzenia tzw. rodziny tymczasowej dla zwierzaka, czeka także uważne obserwowanie go, czy i na jakich warunkach można go adoptować. Zdarza się bowiem, że niektóre psiaki nie nadają się do mieszkania w bloku, a inne nie potrafią współżyć z dziećmi. Tymczasowy opiekun musi wyłapać te cechy psa i ocenić w jakim stopniu determinują one decyzję o przekazaniu go do nowej, stałej rodziny. Zazwyczaj piesek mały, szczeniak, pozostaje w domu zastępczym około miesiąca, natomiast psy starsze potrzebują kilku miesięcy.
Tymczasowi opiekunowie nie są pozostawieni sami sobie, lecz mają stały kontakt ze schroniskiem. Zwierzaki często otrzymują zapas karmy, mają zapewnioną opiekę weterynarza oraz fachową poradę dotyczącą psa. Bardzo często pracownicy schroniska przygotowują tymczasowych opiekunów do podjęcia roli domu tymczasowego poprzez udzielenie kilku bardzo cennych rad. Przede wszystkim uczą jak oswoić nowego zwierzaka z mieszkańcami domu. I tutaj pojawia się problem kontaktów na linii pies – kot, pies – suczka, pies – pies czy pies – dzieci. Należy pamiętać, że tymczasowa adopcja powoduje stres nie tylko u opiekuna, ale i, a może przede wszystkim, u zwierzęcia. Trzeba więc przedsięwziąć wszelkie możliwe kroki, by ograniczyć i złagodzić skutki stresu psa.
W przypadku, gdy tymczasowy dom ma rezydenta kota, pies może zachować się w nieprzewidywalny sposób, dlatego zaleca się na początku nie wprowadzać psa do pomieszczenia/ pomieszczeń, gdzie króluje kot. Pierwszy kontakt natomiast musi odbyć się pod okiem opiekuna, a pies powinien być na smyczy i w kagańcu. Ochroni to kota przed nagłym atakiem, a psa przed pazurkami kota. W miarę przyzwyczajania się i poznawania zwierząt, należy najpierw spuścić psa ze smyczy, a dopiero na końcu zdjąć mu kaganiec.
Pamiętajmy, że dając tymczasowy dom dla Husky mamy niepowtarzalną okazję poznać wspaniałego towarzysza, cudowne zwierzę, które pokocha bezwarunkowo. Dom tymczasowy to ogromna szansa dla psiaka na normalne życie i adopcję, co w konsekwencji oznacza szczęśliwy dom.