Jeżeli nasz psiak ma jakiekolwiek problemy w poruszaniu się to nie należy ich lekceważyć. Oczywiście może to być błahostka, jak oset czy mały kolec w łapie. Jednak kiedy psiak będzie miał mniej szczęścia to może się okazać, iż zachorował na osteochondroze, a to już nieco poważniejszy problem.

Osteochondroza u psa jest schorzeniem chrząstek stawowych, najczęściej dotykając stawu łokciowego, ale czasami również ramiennego. Zwykle przyczyną tego przykrego schorzenia są wad genetyczne, ale mogą również być błędy żywieniowe. Jakie to błędy? Otóż wynikają one z podawaniu psiakowi karm wysokoenergetycznych oraz przedawkowaniu witamin (tak nadmiar witamin może szkodzić zdrowiu). Czasami choroba pojawia się również gdy piec ma nadwagę, a jednocześnie bardzo dużo się rusza, przez co obciąża swoje stawy. Choroba objawia się poprzez trudności w poruszaniu się pieska. Zwykle na początku objawy są bardzo słabo widoczne dlatego trudno rozpoznać schorzenie. Jednak w późniejszym czasie kulawienie psa jest coraz bardziej widoczne, w szczególności po wysiłku lub długich spacerach. Objawy zwykle samoistnie mijają, dlatego można pomyśleć, iż był to incydentalny przypadek. W tej chorobie jednak takie sytuacje powtarzają się z miesiąca na miesiąc, z tygodnia na tydzień, aż w końcu pies przestaje chodzi na jednej łapie.

Charakterystyczne dla tej choroby jest to, iż atakuje młode zwierzaki – między piątym a piętnastym miesiącem życia i dotyczy dużych ras psów (w tym huskich). Weterynarz wydając diagnozę musi odróżnić te schorzenie od enostozy (młodzieńcze aseptyczne zapalenie kości) czy gnilca. W przypadku enostozy zwierzę odczuwa silny ból podczas badania trzonów kości długich, w przypadku gnilca – nadgarstka, a w przypadku osteochondrozy – stawu ramiennego czy łokciowego. „Gdy zmiany w obrębie stawu są małe i rozpoznane wcześnie, a pies jest bardzo młody to można zastosować leczenie zachowawcze i wspomagające. Polega ono na stosowaniu nutraceutyków, kilkumiesięcznym ograniczeniu i dawkowaniu ruchu, ścisłym kontrolowaniu wagi psa, przestrzeganiu specjalnej diety i podawaniu niesterydowych leków przeciwzapalnych oraz przeciwbólowych”. W przypadkach poważniejszych niezbędna będzie interwencja chirurgiczna. Polega ona na usunięciu myszy stawowej oraz uszkodzonych części chrząstek. Rekonwalescencja po zabiegu trwa około miesiąca. W tym czasie należy przestrzegać tych samych zasad, co przy leczeniu zachowawczym.