Husky to wspaniały kompan rodziny, przyjaciel, z którym czas biegnie w aktywnej
i sympatycznej atmosferze. Ich adopcja jest rekomendowana rodzinom, ponieważ są to psy dające poczucie bezpieczeństwa i wolności. Należy się jednak przyjrzeć relacji psa tej rasy
z dzieckiem. Czy Syberian husky jest dobrym kompanem dla najmłodszych członków rodziny, czy nie jest dla nich zagrożeniem?
Jak powszechnie wiadomo, kontakt dziecka z psem wpływa pozytywnie na jego rozwój społeczny i emocjonalny. Czworonożny przyjaciel to doskonały nauczyciel odpowiedzialności, empatii, wrażliwości i respektu. Dlatego coraz częsciej w leczeniu m.in. autyzmu u dzieci, wykorzystywane są psy do dogoterapii. Pies jest bowiem źródłem radości, a prawidłowe relację z czworonogiem dają równowagę emocjolnalną. Należy jednak pamiętać, że za bezpieczne kontakty i relacje dziecka i psa odpowiedzialni są dorośli. Ich zadaniem jest pilnowanie, by kontakt był bezpieczny dla obu stron. Do tego rodzice często pełnią rolę tłumacza zachowań psa, których dziecko może prawidłowo nie odczytywać. To tłumaczenie działa takze w drugą stronę, kiedy to człowiek pokazuje psy, jak należy bawić się czy komunikować z dzieckiem. Ważne jest także, by kontakt niemowlęcia czy małego dziecka z psem był pod ścisłą kontrolą rodziców lub osób dorosłych. Często to piesek jest większy niż dziecko, a w przypadku Husky nie jest to nic dziwego, może przestraszyć dziecko, mocniej pchnąć i płacz malucha gotowy. Ale niekontrolowane zachowanie malucha może także wywołać podobną reakcję psa, który przestraszony, pobity zabawką lub ciągnięty za uszy lub ogon, może agresywnie reagować na malucha. I tu pojawia się rola dorosłego, który pilnuje i uczy. Większość dzieci nie boi się psów i chętnie się do nich garnie, dlatego należy uczyć je prawidłowego zachowania i szacunku do zwierząt.
Gdy do domu trafia szczeniak, szczególnie ważne są pierwsze kontakty dziecka i psa. Wówczas należy mądrze pokierować tą znajomością poprzez tłumaczenie reakcji psa
i pokazywanie dziecku jak należy prawidłowo odnosić się do zwierzęcia. Ponieważ małe pieski poznają świat poprzez zapach i smak – wąchanie i gryzienie – należy pozwolić mu, ale tylko w kontrolowanych warunkach, na powąchanie dłoni dziecka. Kiedy psiak zechce ugryźć, trzeba pokazać mu, że to nie jest odpowiedni sposób poznawania ludzi.
A jak nauczyć dziecko i psa do wspólnych spacerów? Sztuka ta nie jest taka trudna, choć wymaga pewnych przygotowań. Przede wszystkim to dorosły powinien wiedzieć jak prawidłowo wyprowadzać psa. Potem można uczyć dziecko. I jak to zostało wskazane powyżej, wszystko powinno odbywać się w obecności i pod kontrolą dorosłego opiekuna. Pies musi iść na smyczy, a dziecko może go „przejąć” kiedy upewnimy się, że pies nawet jak go pociągnie, to nie wypadnie na ulicę lub inne niebezpieczne miejsce. Kiedy dziecko będzie już trzymać smycz, należy wytłumaczyć mu, że nie należy ciągnąć psa, że trzeba dać mu czas, gdy chce coś powąchać lub się załatwić. Ważne jest także pokazanie zagrożeń spowodowanych leżącymi resztkami jedzenia lub innych przedmiotów, które pies może połknąć.
Posiadanie psa rasy Husky w pewnym sensie obliguje właścicieli do odpowiedniej troski
o zwierzaka. Potrzeba długich spacerów czy wybiegania się, odpowiednia pielęgnacja
i wychowanie oraz szacunek do zwierzęcia powinien stać się podstawową wiedzą przekazywaną młodszym domownikom, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę
z czworonożnym przyjacielem. Jak pokazuje historia, wiele z tych przyjaźni przeżywa wspaniałe chwile, dla których właśnie warto adoptować tego zwierzaka.